My Province : " จังหวัดแพร่ (Phrae) "

จังหวัดแพร่ เป็นจังหวัดในภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย มีลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบระหว่างภูเขา โดยมีทิวเขาล้อมรอบ และมีแม่น้ำสายสำคัญไหลผ่านคือแม่น้ำยม อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 155 เมตร มีเนื้อที่ประมาณ 6,538.59 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 1.27 ของพื้นที่ประเทศ

- สัญลักษณ์ประจำจังหวัด

ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกยมหิน (Chukrasia tabularis)
ต้นไม้ประจำจังหวัด: ต้นยมหิน (Chukrasia tabularis)
คำขวัญประจำจังหวัด: หม้อห้อมไม้สัก ถิ่นรักพระลอ ช่อแฮศรีเมือง ลือเลื่องแพะเมืองผี คนแพร่นี้ใจงาม
วิสัยทัศน์จังหวัดแพร่: เมืองแพร่น่าอยู่ ประตูสู่ล้านนา เศรษฐกิจก้าวหน้า ประชาเป็นสุข

- อาณาเขต

ทิศเหนือ ติดกับจังหวัดพะเยาและน่าน
ทิศตะวันออก ติดกับจังหวัดน่าน
ทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดลำปาง
ทิศใต้ ติดกับจังหวัดอุตรดิตถ์และจังหวัดสุโขทัย

- สภาพทางภูมิศาสตร์

สภาพทั่วไป

จังหวัดแพร่เป็นจังหวัดภาคเหนือของประเทศไทย ตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้งเหนือที่ 17.70 ถึง 18.84 องศา กับเส้นแวงที่ 99.58 ถึง 100.32 องศา อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 155 เมตร อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานคร ตามทางหลวงหมายเลข 11 และ 101 ประมาณ 555 กิโลเมตร และทางรถไฟ 550 กิโลเมตร (ถึงสถานีรถไฟเด่นชัย) มีเนื้อที่ประมาณ 6,538.59 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 4,086,625 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 1.27 ของพื้นที่ประเทศ จัดเป็นพื้นที่จังหวัดขนาดกลาง มีความกว้างประมาณ 59 กิโลเมตร (วัดจากตะวันออกสุดของอำเภอเมืองตะวันตกสุดของอำเภอลอง ) มีความยาวประมาณ 118 กิโลเมตร (วัดจากเหนือสุดของอำเภอสอง ใต้สุดของอำเภอวังชิ้น ) ปัจจุบัน ที่ตั้งของจังหวัดแพร่นับเป็นศูนย์กลางการคมนาคมขนส่งทางรถยนต์ ที่สำคัญแห่งหนึ่งของภาคเหนือที่ติดต่อไปยังจังหวัดน่าน พะเยา เชียงราย ลำปาง ลำพูน เชียงใหม่ จึงเรียกได้ว่าจังหวัดแพร่เป็น ประตูสู่ล้านนา

ภูมิประเทศ

จังหวัดแพร่เป็นจังหวัดที่มีภูเขาล้อมรอบทั้งสี่ทิศ มีภูเขาที่สูงที่สุดอยู่ที่ ดอยขุนสถาน (บางชื่อเรียกว่าดอยธง) สูง 1,630 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง โดยทั่วไปพื้นที่ราบจะมีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 120-200 เมตร สำหรับตัวเมืองแพร่มีความสูง 161เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง แม่น้ำยมเป็นลำน้ำที่สำคัญที่สุดของจังหวัดแพร่ต้นกำเนิดจากเทือกเขาผีปันน้ำ อำเภอปง จังหวัดพะเยา

ภูมิอากาศ

ฤดูร้อน เริ่มตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์-กลางเดือนพฤษภาคม จะมีอากาศร้อน อบอ้าวอุณหภูมิสูงสุดที่เคยวัดได้ 43.6 องศาเซลเซียสเมื่อปี พ.ศ. 2526 อุณหภูมิเฉลี่ยสูงสุดในเดือนเมษายน 37.3องศาเซลเซียส
ฤดูฝน เริ่มตั้งแต่กลางเดือนพฤษภาคม-กลางเดือนตุลาคม มีน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีประมาณ 1,000-1,500 มิลมิเมตร
ฤดูหนาว เริ่มตั้งแต่ปลายเดือนตุลาคม-ปลายเดือนกุมภาพันธ์ จะมีอากาศหนาวอาจถึงหนาวจัดในบางปี อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยวัดได้ 4.6 องศาเซลเซียสเมื่อวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2517อุณหภูมิเฉลี่ยต่ำสุดในเดือนมกราคม 14.4 องศาเซลเซียส

พัฒนาการทางประวัติศาสตร์

ยุคก่อนการตั้งชุมชน

จากการศึกษาทางโบราณคดีในพื้นที่จังหวัดแพร่ พบร่องรอยการอยู่อาศัยของมนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ เช่น ขวานหินกะเทาะ ขวานหินขัด หอกสำริด ที่อำเภอลองและอำเภอวังชิ้น ต่อมา มีการค้นพบแหล่งโบราณคดีแห่งใหม่ในถ้ำที่บ้านนาตอง ตำบลช่อแฮ อำเภอเมืองแพร่ พบโครงกระดูกมนุษย์โบราณ ขวานหิน และเครื่องมือหิน จากการตรวจสอบอายุพบว่ามีอายุราว 4,000 ปี

ยุคการก่อตั้งชุมชน

จากการสำรวจด้วยภาพถ่ายทางอากาศ การศึกษาจากเอกสารและคำบอกเล่า รวมทั้งจากการสำรวจภาคสนาม พบที่ตั้งชุมชนโบราณในจังหวัดแพร่ จำนวน 24 แห่ง ชุมชนของคนกลุ่มน้อย จำนวน 4 แห่ง ชุมชนโบราณตั้งอยู่ในอำเภอต่าง ๆ ดังนี้

- อ.เมืองแพร่ ได้แก่ เมืองแพร่ วังมอญ วังธง เวียงตั้ง

- อ.สอง ได้แก่ เมืองสอง เวียงเทพ ชุมชนใกล้พระธาตุหนองจันทร์

- อ.ร้องกวาง ได้แก่ เวียงสันทราย

- อ.หนองม่วงไข่ ได้แก่ บ้านแม่คำมีท่าล้อ ชุมชนโบราณบ้านปากยาง

- อ.สูงเม่น ได้แก่ บ้านเวียงทอง บ้านพระหลวง บ้านสูงเม่น

- อ.เด่นชัย ได้แก่ บ้านเด่นชัย บ้านบ่อแก้ว

- อ.ลอง ได้แก่ เมืองลอง เวียงต้า เวียงเชียงชื่น เมืองโกณหลวง เมืองลัวะ ชุมชนโบราณบ้านแม่รัง

- อ.วังชิ้น ได้แก่ เมืองตรอกสลอบ บ้านแม่บงเหนือหรือขวานหินมีบ่า หรือที่เรียกว่า เสียมตุ่น หินไม่มีบ่าพบเพียงเล็กน้อย

ชุมชนโบราณที่สำคัญ

- เมืองสองหรือเมืองสรอง ตั้งอยู่บนฝั่งของแม่น้ำสอง หรือแม่น้ำกาหลง มีคูน้ำและคันดินล้อมรอบ 3 ชั้น เชื่อกันว่าเป็นเมืองของพระเพื่อน-พระแพงในวรรณคดีเรื่องลิลิตพระลอ กลางเมืองมีซากเจดีย์เก่าแก่ ชาวบ้านเรียกว่า พระธาตุหินส้ม ปัจจุบันได้รับการบูรณะและสร้างวัดขึ้นให้ชื่อว่า“ วัดพระธาตุพระลอ”

- ชุมชนเวียงเทพ เป็นชุมชนที่มีคูน้ำและคันดินล้อมรอบ 1 ชั้น

- ชุมชนเวียงสันทราย เป็นชุมชนเดียวที่พบในอ.ร้องกวาง มีคูน้ำและคันดินล้อมรอบชุมชน

- ชุมชนโบราณบ้านแม่คำมี ลักษณะของชุมชนคือสร้างสองฝั่งลำน้ำแม่คำมี มีลักษณะแตกต่างจากชุมชนโบราณแห่งอื่นที่สร้างติดลำน้ำด้านเดียว มีแนวคันดินด้านทิศตะวันออกเหลืออยู่ 3 ชั้น

- บ้านพระหลวงธาตุเนิ้ง ชุมชนนี้ไม่ปรากฏคูน้ำและคันดินล้อมรอบแต่มีโบราณสถานที่สำคัญคือ พระธาตุเนิ้ง (เจดีย์นี้มีลักษณะเอียงซึ่งอาจเกิดจากแผ่นดินไหว) ได้รับการบูรณะซ่อมแซมและขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของชาติ

- เวียงต้า ที่ตั้งชุมชนเป็นที่ราบลูกคลื่นใกล้ภูเขามีแนวคันดิน 3 ชั้น นอกกำแพงวัดมีวัดเก่าแก่ คือ วัดต้าม่อน มีภาพเขียนฝาผนังเขียนเล่าชาดกเรื่อง “ ก่ำก๋าดำ” ปัจจุบันภาพจิตรกรรมนี้ถูกเคลื่อนย้ายไปไว้ที่ไร่แม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย

- เมืองลอง ในสมัยพระเจ้าติโลกราช เป็นเมืองหน้าด่านทางทิศใต้ของอาณาจักรรับภาวะศึกสงครามกับอาณาจักรอยุธยา เมืองโบราณแห่งนี้มีชื่อเรียกอื่นๆอีก ได้แก่ “เมืองเววาทภาษิต” “เมืองกกุฎไก่เอิ้ก” และ “เวียงเชียงชื่น” เมืองลองมีแนวคันดินเป็นกำแพงล้อมรอบแต่ปัจจุบันถูกขุดทำลายเพื่อใช้พื้นที่ทำนา ในอดีตเมืองลองขึ้นกับเมืองลำปาง และได้รับการโอนมาเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดแพร่ เมื่อปี พ.ศ. 2474

- ชุมชนโบราณบ้านแม่บงเหนือ ในอดีตชุมชนนี้เป็นเมืองของพวกลั๊วะก่อนการตั้งอาณาจักรล้านนา

- เมืองตรอกสลอบ บ้านนาเวียง อ.วังชิ้น มีคูน้ำคันดินล้อมรอบ 2 ชั้น ปัจจุบันวัดที่ตั้งในเขตเมืองได้รับการบูรณะและให้ชื่อว่า "วัดบางสนุก"

กำเนิดเมืองแพร่

เมืองแพร่ เป็นเมืองเก่าเมืองหนึ่งในภาคเหนือของประเทศไทย ประวัติการสร้างเมือง ไม่มีจารึกในที่ใดที่หนึ่งโดยเฉพาะ การศึกษาเรื่องราวของเมืองแพร่จึงต้องอาศัยหลักฐานของเมืองอื่น เช่น พงศาวดารโยนก ตำนานเมืองเหนือ ตำนานพระธาตุลำปางหลวง และศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช เป็นต้น

- ตำนานวัดหลวงกล่าวไว้ว่าประมาณ พ.ศ. 1371 พ่อขุนหลวงพล ราชนัดดาแห่งกษัตริย์น่านเจ้าได้อพยพคนไทย(ไทยลื้อ ไทยเขิน)ส่วนหนึ่งจากเมืองเชียงแสน ไชยบุรี และเวียงพางคำ ลงมาสร้างเมืองบนที่ราบริมฝังแม่น้ำยมขนานนามว่า “เมืองพลนคร”

- ตำนานสิงหนวัติกล่าวว่าเมืองแพร่เป็นเมือง ที่ปกครองโดยพญายี่บาแห่งแคว้นหริภุญไชย สันนิษฐานว่าเมืองแพร่และมืองลำพูนเป็นเมืองที่สร้างขึ้นมาในระยะเวลาใกล้เคียงกัน หลักฐานหนึ่งในประเด็นนี้ที่เห็นได้อย่างชัดเจนคือสัณฐานเค้าโครงของเมืองโบราณทั้งสองที่มีรูปร่างคล้ายหอยสังข์เหมือนกัน

- หลักศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หลักที่ 1 ด้านที่ 4 บรรทัดที่ 24 - 25 ซึ่งจารึกไว้ว่า . “..เบื้องตีนนอน รอดเมืองแพล เมืองน่าน เมือง…เมืองพลัวพ้นฝั่งของ เมืองชวา เป็นที่แล้ว…” ในข้อความนี้ เมืองแพล คือ เมืองแพร่ ศิลาจารึกนี้สร้างขึ้นใน พ.ศ. 1826 จึงเป็นสิ่งที่ยืนยันถึงความเก่าแก่ของเมืองแพร่ ว่าตั้งขึ้นมาก่อนเมืองเชียงใหม่ และเชื่อว่าเมืองแพร่ ได้ก่อตั้งขึ้นแล้วก่อนการตั้งกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี

- ตำนานพระธาตุลำปางหลวง กล่าวไว้ตอนหนึ่งว่า เจ้าเมืองลำปางได้ส่งคนมาติดต่อเจ้านครพล ให้ไปร่วมงานนมัสการ และฉลองวัดพระธาตุลำปางหลวง และเจ้าเมืองพลยกกำลังผู้คนไปขุดหาพระบรมสารีริกธาตุที่บรรจุไว้ในพระธาตุ แต่ไม่พบ เมื่อศึกษาตำแหน่งที่ตั้งของนครพลตามตำนานดังกล่าวสัณนิษฐานว่าคือเมืองแพร่ นอกจากนี้ยังปรากฏเป็นชื่อวิหารในวัดหลวง ตำบลในเวียง อำเภอเมืองแพร่ โดยเชื่อว่าวัดนี้เป็นวัดที่สร้างมาพร้อมกับการสร้างเมืองแพร่และเจ้าเมืองแพร่ให้ความอุปถัมภ์มาตลอดจนหมดยุคการปกครองโดยเจ้าเมือง

- พงศาวดารเมืองเงินยางเชียงแสนและวรรณกรรมทางศาสนา เรียกเมืองแพร่ว่าเวียงโกศัย ชื่อเวียงโกศัยน่าจะมาจากชื่อดอยที่เป็นที่ตั้งขององค์พระธาตุช่อแฮ ซึ่งเป็นพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ คู่บ้านคู่เมืองแพร่คือ ดอยโกสิยธชัคบรรพต หมายถึง ดอยแห่งผ้าแพร ซึ่งสอดคล้องกับชื่อเมืองแพลในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราชหลักที่ 1 ด้านที่ 4 โดยคำว่า แพล น่าจะมาจากศรัทธาของ ชาวเมืองที่มีต่อพระธาตุช่อแพร หรือช่อแฮที่สร้างขึ้น ภายหลังการสร้างเมืองต่อมาจึงได้เรียกชื่อ เมืองของตนว่า เมืองแพล

จนถึงปี พ.ศ. 2440 ในสมัยรัชกาลที่ 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ได้เปลี่ยนการปกครองจากเจ้าผู้ครองนครเป็นมณฑลเทศาภิบาล และโปรดเกล้าให้พระยาไชยบูรณ์มาเป็นข้าหลวงเมืองแพร่คนแรก โดยมีเจ้าผู้ครองนครเมืองแพร่ คือ เจ้าหลวงพิริยะเทพวงศ์ ต่อมาเกิดเหตุการณ์กบฏเงี้ยวในปี พ.ศ. 2445 จึงโปรดเกล้าให้เจ้าพระยาสุรศักดิ์มนตรีนำทัพพร้อมหัวเมืองใกล้เคียงเข้าปราบกบฏเงี้ยวที่เมืองแพร่ พระยาไชยบูรณ์ถูกพวกเงี้ยวสังหาร ส่วนเจ้าพิริยะเทพวงศ์ฯเกรงพระราชอาญา จึงหนีไปพำนักที่เมืองหลวงพระบาง ต่อจากนั้นมาก็ไม่มีตำแหน่งเจ้าผู้ครองนครแพร่อีก

Phrae province in the northern of the country. The terrain is flat between the mountains. Surrounded by a mountain The major rivers flowing through the river. Located approximately 155 meters above sea level, an area of 6538.59 square kilometers. Representing 1.27 percent of the land area.

-The provincial

provincial flower flowers Yom stone (Chukrasia tabularis)

Provincial tree: The Cedar Rock (Chukrasia tabularis)

provincial motto: Hmgahgam teak residents love the Los Cho Hae Sri Muang. Circulate goat ghost town The mind is an aesthetic

vision Phrae: Phrae livable. Lanna gateway Economic progress, civil peace

-Territory.

In the North, adjacent to the province of phayao and Nan.

In the East, adjacent to NaN province.

The West, adjacent to the province of Lampang

South adjacent to the province uttaradit and Sukhothai provinces.

-Geographical conditions.

The General conditions.

Phrae province is a province in the northern part of the country Thailand. It is located between North 17.70 to 18.84 widest spectrum of degrees with 99.58 degrees longitude to 100.32 at the sea level of approximately 155 m away from Bangkok along Highway 101, about 11 km, and rail and 550 kilometers of LOL (independent station) Approx. 6, approximately 4086625 Rai of 538.59 square kilometers or accounted for 1.27 per cent of the area of the country. There is a medium-sized province is about 59 km, the width (measured from the East end of the city, the West End district of long district), about 118 kilometers in length (measured from the north end of the second district of Wang), the current location of Central Province such as transportation by car is one of the most important contacts to the northern province of Nan. Phayao, Chiang Rai, Lampang, lamphun, phrae province, Chiang Mai, so called as the gateway to the Northern.

Phrae province is surrounded by mountains on all four sides. Is the highest mountain of Doi Khun place (some called Doi flag), 1630 meters high from sea level. Generally plains to a height of 120-200 meters above sea level, about 161 meters from the center of Phrae height above sea level. The most important river is a tributary of the province of origin range from ghost fable District, Chiang Rai Province.

Climate

Summer. Starting from late February to mid-May there-hot air. Stuffy high temperature ever measured was 43.6 degrees Celsius when the maximum temperature of 2526 (1983) in April, 37.3 degrees Celsius.

The rainy season starts from mid May-mid October. The average annual rain water approximately 1000-1500 overheating lami m.

Since late October, winter-late February there will be a cold winter in some years even low temperature ever measured 4.6 degrees Celsius when average minimum temperatures in January 2 2517 (1974) January 14.4 degrees Celsius.

• The historical development.

The era before setting the community.

From the study of the archaeological area in phrae province. I found traces of human living prehistoric stone axe katho axe like terrazzo. The bronze spear and Wang Chin district. Later, There is a new archaeological site discovered in cave at ban na Tong. Tambon Cho Hae, Amphoe mueang phrae An ancient stone axe found human skeletons and stone tools from this age verification, it was found that approximately 4000 years of age.

• The communities were established

from surveys with aerial photographs. A study of documents and hearsay. As well as from field surveys. Meet the ancient communities in the province, 24 of the community of a minority of four of the traditional communities in the district are as follows:

-. Muang Phrae, including Phrae Wang Mon Wang flag walled set

- in. Two cities include two Vieng. Phra Thep community near Nong Chan

- Tue. Kwang include Wiang Chiang

- North. Nongmuangkai include Ban Tha Kham wheel. Ancient house organ tires

- North. Sung Men also include Wiang Thong Ban Luang Ban Sung Men

- in. Den Chai also include Den Chai Ban Bo Kaeo

- North. Try cities include Long Vien's Wiang Chiang favorite city attitude towards logic MDC Lua ancient home mom. Beehive

- North. Wangchin include city streets in the US. Mae Bong over a shoulder or a stone ax. Also known as Siem no stone should find a little mole.

• The most important of the ancient community.

-Mungsong is located on the banks of the song River, or river and is cu khandin kalong surround 3-storey City God is believed to be phueanphra in the literature, there are ruins of the city, an old pagoda. The villagers called the Orange Stone relics The present Temple has been renovated and the name "Wat Phra that Phra Lo."

-The community is a community that has Viengthep , and khandin around 1 layer. -The community is the only community to wiang sansai found on sale. There is a moat and khandin around the community. -Antique Community ban Mae Kham. The nature of the community is to create a Word template contains two rivers. Looks different from other historic communities that created the one pool stick.East side khandin has the remaining 3 layers. -Banphra Luang tatnoeng .This community does not appear khandin and surrounding suburbs, but there are important ancient relics noeng (this Chedi resembles the tilt, which may be caused by the earthquake) has been renovated and repaired, and a national register.

Wiangta community area-the plains near the mountain wave likely khandin. 3rd floor , an old temple is Wat ta-mohn has a wall painting, write, tell the Jataka story "Kum-Ka-Dum". This painting is currently moving to the Rai Mae Fah Luang Chiang Rai province. - Long city of God in the world, a city outpost South of the Kingdom get senile war with the Kingdom of Ayutthaya. The ancient city also has another nickname:

Waywatphasit city ,kut Greek Kai oek city and Wiang Chieng Chuen, Long city a khandin wall surround, but the present is excavation destroys in order to use the space farmers. In the past, the Long city , depending on the province and have been transferred into one district in Phrae in 1931 -Ancient House River Community North-bong In the past, this community is the town of Klua, they set the Lanna Kingdom. -At Slob Ban Wiang . Wang Chin There are 2 floors, surrounding a water moat khandin the current measured in urban areas has been restored and given the name "Wat Bangsanook

• The origin of the city The city is a city in the northern part of the country Thailand construct history. There are no inscriptions anywhere especially. A study of the story of the city.

Other cities, such as the Chronicles of fathoms The legendary North legends Phra that Lampang Luang Pho Khun Ramkhamhaeng stone inscription and the sights, etc. -The legend of Wat Luang say about since 1371 Pho Khun Luang, Republican. Kingdom of Nanzhao King property natda emigrated people Thailand (Thailand Lue. Thailand khun) part from Chiang SaenWiang phang Kham into Chai buri, and build cities on the Plains along the river Yom '' embedded, "Republican cities of Angkor". -One State said that the history legend city as a city. That is ruled by a King Yi Ba Limousin property features Phun Chai. Assumes that the mobile ngalamphun is a city and a town built in the similar period. The evidence on this issue, one sees clearly the layout of the ancient city is the shape that has the same shaped like conch.

Pho Khun Ramkhamhaeng stone inscription-Maharashtra 1 the 4 main lines 24-25, in which the basic paw "Chiseled lie saved the city. The platform, flattened the city past Nanphlua side of town is the Java in the text of this city the city package. Stone inscriptions built in since 1826 it is confirmed through our old town that was established before the city, and believe that the city was founded before the Sukhothai is the capital area. -The legend of Phra That Lampang Luang said one of that province has a contact Metropolitan troops, to worship and celebrate the Wat Phra That Lampang Luang and the city troops raise people to dig for the packaged in sarira relics, but could not be found. When studying the location of Metropolitan troops, according to the legend it was the city that San Nin Sathan. It also appears as the name of a temple, Wat Luang. Subdistrict, Muang District, this temple is believed to be spread by the measure that created with create city and town officials, as well as the ability to support all dominance coming era the city owner.

-Silver City and County Chronicle rubber religious literature. Call the city that the Viengsai find The name is probably derived from Sai find Wieng name Doi is the location of the Lord that Chohae, which is the Holy relics. A pair of twin city is home. Doi Banphot Yotchak means testers find hospitality, gauze, which corresponds to the name of the city on a raft in the Ramkhamhaeng stone inscription at the main Palace 1 Pho Khun side flattened by that package of 4 comes from the faith of the residents to Phra that Cho Hae silk bouquets or created. After the creation of the following cities have been called names. The city told the city, flattened package Up to 5 of 1897 in the reign of the Rattanakosin Government changed from a Prince to proclaim the Monthon and please always comes into town .

The first Governor with Prince City is the next dynasty ruler Phiriya beings bent on rebellion in events, so please be kind enough to 2445 (1902) Chao Phraya Surasak Montri led army with neighboring towns into rebel bent on that city.Always been bent on murdering their King. Part beings Phiriyawong, the owner may therefore escape criminal act stipulated that the city of Luang Prabang. Then it does not have a position Prince spread again.